عمومی

به نام خدا

وَکَبِّرْهُ تَکْبِیرًا

خدا رحمت کند استاد موذن زاده اردبیلی را . گویی از عالم غیب به آن مرد الهی الهام شده بود این آیه شریفه را با صدای دلنوازشان پیش از اذان قرائت کنند. تا این صوت ماندگار ، رسالتش را تا حیات انسانی باقی است ادامه دهد.

وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُن لَّهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُن لَّهُ وَلِیٌّ مِّنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیرًا
و بگو ستایش خدایی را که نه فرزندی گرفته و نه در جهانداری شریکی دارد و نه خوار بوده که [نیاز به] دوستی داشته باشد و او را بسیار بزرگ شمار (اسراء 111)

شماره ی این آیه 111 است. شماره ی کلمه "اعلی" هم 111 است.
الف شماره اش یک است ، نماد وحدت و یگانگی خداوند متعال در ابتدای "اعلی"
اعلی یعنی برترینِ برترها

اول شرط پرستش ، برتر و والا شمردن خداوند در قلب (ذهن) آدمی است.
بزرگی خداوند در نگاه آدمی بستگی به وسعت دید او دارد.
کسانی که خداوند را در حد تصورات معمول خود پایین می آورند ، خدایشان همان قدر است.
وَکَبِّرْهُ تَکْبِیرًا ، یعنی هر چه در این عالم به نظرت بزرگ و مهم می آید،  خدا را از او بزرگتر و مهم تر تصور کن.

اگر روزی پی بردی که وسعت این عالم فراتر از محدوده ای است که تا به حال می شناختی، اگر هر بار به پیچیدگی های شگرف ذرات بیشتر پی بردی ، تصور و تلقی ات درباره خدا را نسبت به قبل فراتر کن.

اغلب ما دچار بدخداشناسی هستیم. خداهای ذهنی ما کوچک است به کوچکی اندیشه های روزمره مان. ذهن مان در زندان گرایش های سیاسی ، حزبی و یا حتی مذهبی گرفتار است. ذهن مان بیش آنچه که در عبادت ، به خدا معطوف شود به احکام عبادی معطوف است.

خدایا خودت را بهتر از آنچه که ما تصور می کنیم به ما بشناسان. آمین

کلمات کلیدی :